Trzymając jego ramię i słuchając ubolewania nad tym, co przepadło bezpowrotnie, czułam przygnębienie. Tysiące osób w podobnym mu wieku przeżywa niemal identyczne chwile lęku oraz poczucia beznadziejności, gdy powracają po latach do miejsc z ich przeszłości. Do miejsc, które zmieniły się na przestrzeni mijających dekad, a w umysłach tych osób i w zachowanych wspomnieniach są wciąż takie same. Pewnego dnia, będąc w wieku podobnym do wieku mojego sąsiada, również dołączę do ich grona. Będę zagubionym turystą w obcym świecie, często niezrozumiałym i przerażającym. Na nowo będę poznawać i uczyć się tego, co kiedyś znałam i kochałam. Z utęsknieniem przyjrzę się zmianom na lepsze lub gorsze, a moje wspomnienia dotyczące znajomych miejsc oraz twarzy będą umierać jedno po drugim. Będę obcym we własnych miejscach. Ale ja będę na to przygotowana, gotowa na gorzki smak umierającej historii, którą obecnie tworzę.