„Wkrótce nadejdzie jutro”, mój pierwszy tomik poezji, nad którym pracowałam kilka tygodni. Znajdziecie w nim wiersze o życiu, emocjach, wspomnieniach. O tym, że zawsze nadchodzi nowy dzień, nowe możliwości, chwile tworzące kolejne wspomnienia.
Tomik miał pojawić się już pod koniec zeszłego roku, ale życie zmieniło nieco moje plany. Jak to się mówi: „co się odwlecze, to nie uciecze”. Mam nadzieję, że każdy, kto sięgnie po ten tomik, odnajdzie w nim cząstkę siebie.
Może opis wydawcy przybliży wam nieco wnętrze tego tomiku i zachęci do sięgnięcia po niego.
Tomik miał pojawić się już pod koniec zeszłego roku, ale życie zmieniło nieco moje plany. Jak to się mówi: „co się odwlecze, to nie uciecze”. Mam nadzieję, że każdy, kto sięgnie po ten tomik, odnajdzie w nim cząstkę siebie.
Może opis wydawcy przybliży wam nieco wnętrze tego tomiku i zachęci do sięgnięcia po niego.
opis wydawcy:
„Wkrótce nadejdzie jutro” to poetycki dialog z nieuchronnością przemijania, w którym codzienne chwile zyskują nowy wymiar. Autorka w subtelny i wyciszony sposób prowadzi Czytelnika przez świat pełen nostalgii, poszukiwania sensu oraz emocji związanych z utratą i wspomnieniami. Wiersze przepełnione są obrazami natury, które stają się symbolami upływającego czasu oraz tęsknoty za minionym życiem.
Podmiot liryczny zmaga się z własną przeszłością i próbuje ocalić od zapomnienia najcenniejsze wspomnienia i uczucia, których blask stopniowo gaśnie. Mimo wyraźnego tonu melancholii, tomik niesie w sobie nadzieję – wiarę w odrodzenie i ciągłość życia, nawet w obliczu nieuchronnych strat.
Prostota języka i głęboka emocjonalność tworzą przestrzeń do refleksji, a minimalistyczny styl potęguje wrażenie intymności i zamyślenia. Poezja Małgorzaty Mikos to twórczość balansująca na granicy jawy i snu, chwytająca ulotność życia i dająca głos temu, co nieuchwytne.
„Wkrótce nadejdzie jutro” to poetycki dialog z nieuchronnością przemijania, w którym codzienne chwile zyskują nowy wymiar. Autorka w subtelny i wyciszony sposób prowadzi Czytelnika przez świat pełen nostalgii, poszukiwania sensu oraz emocji związanych z utratą i wspomnieniami. Wiersze przepełnione są obrazami natury, które stają się symbolami upływającego czasu oraz tęsknoty za minionym życiem.
Podmiot liryczny zmaga się z własną przeszłością i próbuje ocalić od zapomnienia najcenniejsze wspomnienia i uczucia, których blask stopniowo gaśnie. Mimo wyraźnego tonu melancholii, tomik niesie w sobie nadzieję – wiarę w odrodzenie i ciągłość życia, nawet w obliczu nieuchronnych strat.
Prostota języka i głęboka emocjonalność tworzą przestrzeń do refleksji, a minimalistyczny styl potęguje wrażenie intymności i zamyślenia. Poezja Małgorzaty Mikos to twórczość balansująca na granicy jawy i snu, chwytająca ulotność życia i dająca głos temu, co nieuchwytne.
0 komentarze